هرچه نامت می نشیند بر لبانم بیشتر

هرچه نامت می نشیـند بر لبانم بیشتر
لرزه می افتـد به سرتاپای ِ جانم بیشتر

دوســتت دارم چنان که آیدا را شاملو
وای اگر که بو کنند از این دهانم بیشتر

سهم ِ شیرین گرچه از فرهاد شد یک بیستون
سهم ِ تو از چلستــــون ِ اصفهانم بیشتر

پیرهن از رنگ های ِ شاد می پوشی و من
میشود رنگین کمان در آسمــــانم بیشتر

مثل ِ ماژیکی که بر هر نکته ای خط میکشد
میکشی رژ بر لبت یعنی بخوانم بیشــتر

مست ِ مستم کن چنان تا شهر را برهم زنم
هی بریز از بوسه ات در استکـانم بیشتر

در دلم قصــر ِ تو هر اندازه بالاتر رود
عاشق و آواره و بی خانمــانم بیشتر

دشمنانم گرچه میخندند بر تشویش ِ من
عارشان می آید از من دوستانم بیشتر

اینهمه دیوانه ام کردی میان کوچه ها
هی نخواه آماج ِ سنگ ِ کودکانم بیشتر

خواب دیدم من شدم صلصال و شهمامه شکست
ابن سیرین گریه کرد از بامیــــــانم بیشتر

یک درشکه زیر ِ باران چشم بر راه ِ من است
عشق یعنی بی تو حاشا که بمانم بیشتر



#شهراد_میدری