بانو

بانو
کدام زمستان،
ازآغوش‌توگرم تر،
وکدام گل سرخ،
ازلبانت سرخ تر،
وبرای کمان ابرویت،
هنوزدربه درواژه ام
چشم هاراسرمه کن،
ودرجام نگاهم،
سبدسبد خوشبختی بریز،
تاامشب من برای چشم
وابرویت واژه ای
اختراع خواهم کرد،
وکدام عاشق ازمن شاعرتر