حرفهایم به سوی تو که می دوندمعنی شان می ریزدمانند خجالت،زمان بوسه!یا مثل ترس،وقت گفتن اولین دوستت دارم!حرف هایم نزدیک تو رنگشان میپردمثل دل بعد از دیدارمثل هوش پس از آغوشمثلآخر همین شعر...آمدی...همه اش پرید!