🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_و_سوم
#بخش_دوم
دستم را زیر چانہ ام میزنم و بہ مستندے ڪہ از شبڪہ ے پنج پخش میشود خیرہ میشوم.
ساعت نزدیڪ هفت است،نہ خبرے از نورا و یاسین شدہ نہ خانوادہ ے عسگرے!
مادرم همانطور ڪہ روسرے اش را گرہ میزند میگوید:چرا هیچڪس نیومد؟
بدون اینڪہ نگاهم را از صفحہ ے تلویزیون بگیرم جواب میدهم:بهتر ڪہ نیان!
سرش را تڪان میدهد و برایم نچ نچے میڪند.
هنوز نچ نچش تمام نشدہ،صداے زنگ در بلند میشود.
سریع از روے مبل بلند میشوم.
دوان دوان بہ سمت اتاق میروم:مامان من حجاب ندارم! خودت درو وا ڪن!
_شاید نورا و یاسین باشن!
در اتاق را میبندم:اگہ اونا بودن بگو بیام بیرون!
سپس روسرے را از روے تخت برمیدارم،جلوے آینہ مے ایستم و روسرے را سر میڪنم.
گیرہ ے حجاب ڪوچڪے برمیدارم و روسرے ام را سفت میڪنم.
از صداے خوش و بشے ڪہ مے آید متوجہ میشوم،خانوادہ ے عسگرے اند.
صدایشان نزدیڪ تر میشود،چادرم را برمیدارم و روے سرم مے اندازم.
چند لحظہ بعد با فرستادن صلواتے دستگیرہ ے در را میفشارم.
فرزانہ و همتا و یڪتا روے مبل سہ نفرہ نشستہ اند،بلند سلام میڪنم.
با دیدن من از جایشان بلند میشوند،جواب سلامم را میدهند.
مادرم سریع میگوید:بفرمایید بشینید!
بہ سمتشان میروم،با هر سہ دست میدهم و خوش آمد میگویم.
همتا و یڪتا مثل دفعہ ے قبل پر انرژے و گرم اند.
همین ڪہ مے نشینیم مادرم میگوید:پس آقا مهدے و هادے ڪجان؟!
تازہ یادم مے افتد هادے نیست!
فرزانہ با لبخند جواب میدهد:مهدے ڪہ سرڪارہ گفت با آقا مصطفے میان،هادے ام با ما اومد دارہ ماشینو پارڪ میڪنہ.
سپس مشغول احوال پرسے میشود.
رو بہ همتا و یڪتا میگویم:فعلا ڪہ ڪسے نیست راحت باشید!
با لبخند گرمے نگاهم میڪنند و با گفتن با اجازہ چادرهایشان را در مے آورند.
چادرهایشان را میگیرم و در رخت آویز اتاقم آویزان میڪنم.
_آیہ مامان! براشون چادر سادہ بیار ڪنار دستشون باشہ.
_نہ آیہ جون! همراهمون آوردیم.
دوبارہ بہ پذیرایے برمیگردم.
همتا سریع میگوید:ما اصلا احساس غریبے نمیڪنیم هرجا بریم بار و بندیلمونم میبریم!
سپس ڪوتاہ میخندد.
مادرم صمیمانہ میگوید:خونہ ے خودتونہ!
یڪتا میگوید:راستے نورا و یاسین ڪجان؟!
روے مبل تڪ نفرہ ے ڪنارشان مینشینم:ڪار داشتن رفتن بیرون،یڪم دیگہ میان.
همتا با خندہ میگوید:دلمون براے یاسین تون تنگ شدہ!
لبخندے روے لبانم مے نشانم:قابلتو ندارہ!
مادرم بہ شوخے میگوید:هے هے! پسرم فروشے نیست!
_یاللہ!
با اداے این ڪلمہ از صداے مردانہ اے همہ بہ سمت در برمیگردیم.
هادے همانطور ڪہ ڪفش هایش را جلوے در،در مے آورد میگوید:سلام!
مادرم براے استقبالش مے رود.
شلوار جین تیرہ اے با ڪاپشن چرم مشڪے رنگ پوشیدہ.
احساس میڪنم ڪمے لاغر شدہ!
بستہ ے شڪلاتے بہ دست مادرم مے دهد و وارد خانہ میشود.
رو بہ من میگوید:سلام!
مخاطبش تنها من هستم!
لب میزنم:سلام!
سر بہ زیر دور از جمع زنانہ روے دورترین مبل مے نشیند.
مادرم اشارہ میڪند چایے بیاورم.
از جمع جدا میشوم و بہ سمت آشپزخانہ میروم.
پنج فنجان سرامیڪے ڪہ مادرم تازہ خریدہ مرتب داخل سینے مے چینم و پر از چاے میڪنم.
مادرم تعارف میزند:عزیزم بیام ڪمڪت؟!
_نہ دارم میارم.
با احتیاط سینے را برمیدارم و بہ سمت جمع میروم.
اول بہ فرزانہ تعارف میڪنم،میخواهد فنجان را بردارد ڪہ میگوید:آیہ جون این دفعہ پسرمو بسوزونے با من طرفیا!
گونہ هایم سرخ میشود،سرفہ اے میڪنم و چیزے نمیگویم.
همتا و یڪتا نگاهشان را میان من و هادے میگردانند.
مطمئنم فرزانہ برایشان تعریف ڪردہ،هادے ساڪت بہ پاهایش زل زدہ و واڪنشے نشان نمیدهد.
بہ همہ تعارف میڪنم نوبت بہ هادے میرسد،وقتے مے بیند بہ سمتش میروم،خودش را ڪمے جمع میڪند.
سینے را مقابلش میگیرم:بفرمایید!
ڪمے از روے مبل بلند میشود،بیچارہ چشمش ترسیدہ!
براے اینڪہ نخندم لبم را میگزم،با احتیاط فنجان چاے را برمیدارد و میگوید:خیلے ممنون!
_خواهش میڪنم.
ڪمے سرش را بلند میڪند،یڪ لحظہ چشم در چشم میشویم.
تازہ صورتش را میبینم،ڪمے ریش گذاشتہ.
ریش هاے مشڪے اش صورتش را مردانہ و معصوم تر ڪردہ.
ڪمے بیشتر از بیست و چهار سال،بہ صورتش مے خورد.
دوبارہ ڪنار یڪتا مے نشینم.
همتا ابروهایش را بالا میدهد و با لحن شیطنت آمیزے میگوید:هادے تو ڪہ چاے دوست ندارے!
هادے گیج بہ ما نگاہ میڪند و سپس بہ فنجان چاے.
فرزانہ زودتر میگوید:خب این چایے فرق دارہ!
یڪتا با آرنج آرام بہ پهلویم میزند و میگوید:بعلہ!
بہ زور لبخندے میزنم و ساڪت مے مانم،هیچ از این همہ راحتے شان خوشم نمے آید.
با صحبت هاے معمولے نوشیدن چاے را بہ پایان مے رسانیم.
فرزانہ نگاهے بہ هادے مے اندازد و رو بہ مادرم میگوید:راستیتش پروانہ جون...
ڪمے مڪث میڪند و لبخند روے صورتش را عمیق تر.
✍ 🏻 نویسند
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_و_سوم
#بخش_دوم
دستم را زیر چانہ ام میزنم و بہ مستندے ڪہ از شبڪہ ے پنج پخش میشود خیرہ میشوم.
ساعت نزدیڪ هفت است،نہ خبرے از نورا و یاسین شدہ نہ خانوادہ ے عسگرے!
مادرم همانطور ڪہ روسرے اش را گرہ میزند میگوید:چرا هیچڪس نیومد؟
بدون اینڪہ نگاهم را از صفحہ ے تلویزیون بگیرم جواب میدهم:بهتر ڪہ نیان!
سرش را تڪان میدهد و برایم نچ نچے میڪند.
هنوز نچ نچش تمام نشدہ،صداے زنگ در بلند میشود.
سریع از روے مبل بلند میشوم.
دوان دوان بہ سمت اتاق میروم:مامان من حجاب ندارم! خودت درو وا ڪن!
_شاید نورا و یاسین باشن!
در اتاق را میبندم:اگہ اونا بودن بگو بیام بیرون!
سپس روسرے را از روے تخت برمیدارم،جلوے آینہ مے ایستم و روسرے را سر میڪنم.
گیرہ ے حجاب ڪوچڪے برمیدارم و روسرے ام را سفت میڪنم.
از صداے خوش و بشے ڪہ مے آید متوجہ میشوم،خانوادہ ے عسگرے اند.
صدایشان نزدیڪ تر میشود،چادرم را برمیدارم و روے سرم مے اندازم.
چند لحظہ بعد با فرستادن صلواتے دستگیرہ ے در را میفشارم.
فرزانہ و همتا و یڪتا روے مبل سہ نفرہ نشستہ اند،بلند سلام میڪنم.
با دیدن من از جایشان بلند میشوند،جواب سلامم را میدهند.
مادرم سریع میگوید:بفرمایید بشینید!
بہ سمتشان میروم،با هر سہ دست میدهم و خوش آمد میگویم.
همتا و یڪتا مثل دفعہ ے قبل پر انرژے و گرم اند.
همین ڪہ مے نشینیم مادرم میگوید:پس آقا مهدے و هادے ڪجان؟!
تازہ یادم مے افتد هادے نیست!
فرزانہ با لبخند جواب میدهد:مهدے ڪہ سرڪارہ گفت با آقا مصطفے میان،هادے ام با ما اومد دارہ ماشینو پارڪ میڪنہ.
سپس مشغول احوال پرسے میشود.
رو بہ همتا و یڪتا میگویم:فعلا ڪہ ڪسے نیست راحت باشید!
با لبخند گرمے نگاهم میڪنند و با گفتن با اجازہ چادرهایشان را در مے آورند.
چادرهایشان را میگیرم و در رخت آویز اتاقم آویزان میڪنم.
_آیہ مامان! براشون چادر سادہ بیار ڪنار دستشون باشہ.
_نہ آیہ جون! همراهمون آوردیم.
دوبارہ بہ پذیرایے برمیگردم.
همتا سریع میگوید:ما اصلا احساس غریبے نمیڪنیم هرجا بریم بار و بندیلمونم میبریم!
سپس ڪوتاہ میخندد.
مادرم صمیمانہ میگوید:خونہ ے خودتونہ!
یڪتا میگوید:راستے نورا و یاسین ڪجان؟!
روے مبل تڪ نفرہ ے ڪنارشان مینشینم:ڪار داشتن رفتن بیرون،یڪم دیگہ میان.
همتا با خندہ میگوید:دلمون براے یاسین تون تنگ شدہ!
لبخندے روے لبانم مے نشانم:قابلتو ندارہ!
مادرم بہ شوخے میگوید:هے هے! پسرم فروشے نیست!
_یاللہ!
با اداے این ڪلمہ از صداے مردانہ اے همہ بہ سمت در برمیگردیم.
هادے همانطور ڪہ ڪفش هایش را جلوے در،در مے آورد میگوید:سلام!
مادرم براے استقبالش مے رود.
شلوار جین تیرہ اے با ڪاپشن چرم مشڪے رنگ پوشیدہ.
احساس میڪنم ڪمے لاغر شدہ!
بستہ ے شڪلاتے بہ دست مادرم مے دهد و وارد خانہ میشود.
رو بہ من میگوید:سلام!
مخاطبش تنها من هستم!
لب میزنم:سلام!
سر بہ زیر دور از جمع زنانہ روے دورترین مبل مے نشیند.
مادرم اشارہ میڪند چایے بیاورم.
از جمع جدا میشوم و بہ سمت آشپزخانہ میروم.
پنج فنجان سرامیڪے ڪہ مادرم تازہ خریدہ مرتب داخل سینے مے چینم و پر از چاے میڪنم.
مادرم تعارف میزند:عزیزم بیام ڪمڪت؟!
_نہ دارم میارم.
با احتیاط سینے را برمیدارم و بہ سمت جمع میروم.
اول بہ فرزانہ تعارف میڪنم،میخواهد فنجان را بردارد ڪہ میگوید:آیہ جون این دفعہ پسرمو بسوزونے با من طرفیا!
گونہ هایم سرخ میشود،سرفہ اے میڪنم و چیزے نمیگویم.
همتا و یڪتا نگاهشان را میان من و هادے میگردانند.
مطمئنم فرزانہ برایشان تعریف ڪردہ،هادے ساڪت بہ پاهایش زل زدہ و واڪنشے نشان نمیدهد.
بہ همہ تعارف میڪنم نوبت بہ هادے میرسد،وقتے مے بیند بہ سمتش میروم،خودش را ڪمے جمع میڪند.
سینے را مقابلش میگیرم:بفرمایید!
ڪمے از روے مبل بلند میشود،بیچارہ چشمش ترسیدہ!
براے اینڪہ نخندم لبم را میگزم،با احتیاط فنجان چاے را برمیدارد و میگوید:خیلے ممنون!
_خواهش میڪنم.
ڪمے سرش را بلند میڪند،یڪ لحظہ چشم در چشم میشویم.
تازہ صورتش را میبینم،ڪمے ریش گذاشتہ.
ریش هاے مشڪے اش صورتش را مردانہ و معصوم تر ڪردہ.
ڪمے بیشتر از بیست و چهار سال،بہ صورتش مے خورد.
دوبارہ ڪنار یڪتا مے نشینم.
همتا ابروهایش را بالا میدهد و با لحن شیطنت آمیزے میگوید:هادے تو ڪہ چاے دوست ندارے!
هادے گیج بہ ما نگاہ میڪند و سپس بہ فنجان چاے.
فرزانہ زودتر میگوید:خب این چایے فرق دارہ!
یڪتا با آرنج آرام بہ پهلویم میزند و میگوید:بعلہ!
بہ زور لبخندے میزنم و ساڪت مے مانم،هیچ از این همہ راحتے شان خوشم نمے آید.
با صحبت هاے معمولے نوشیدن چاے را بہ پایان مے رسانیم.
فرزانہ نگاهے بہ هادے مے اندازد و رو بہ مادرم میگوید:راستیتش پروانہ جون...
ڪمے مڪث میڪند و لبخند روے صورتش را عمیق تر.
✍ 🏻 نویسند
۳۱.۵k
۰۷ اردیبهشت ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.