🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_و_سوم
#بخش_اول
همانطور ڪہ روے تخت نشستہ ام با انگشت روے ملحفہ شڪل هاے عجق وجق میڪشم.
_چقدر من از دستِ تو حرص بخورم؟!
جوابے نمیدهم،مادرم وقتے سڪوتم را مے بیند عصبے تر میشود:انقدر میگے میخوام درس بخونم! درس بخونم! میدونے بابات بفهمہ چے میشہ؟! خودت بهونے دادے دستش!
از زمانے ڪہ تماس گرفتم و ماجرا را گفتم،یڪ بند حرص میخورد و غر میزند.
آرام لب میزنم:من پررویے یا بے احترامے نڪردم!
صدایش را ڪمے بالا میبرد:اما از نظر اونا ڪردے! میدونے چقدر رو نمرہ انضباطت تاثیر دارہ؟!
دوبارہ برگردے مدرسہ باهات سر لج میوفتن!
باز جوابے بہ جز سڪوت ندارم،از ڪارم‌ پشیمان نیستم!
همانطور ڪہ در ڪمدم را باز میڪند میگوید:جواب باباتو چے بدم؟!
لبم را بہ دندان میگیرم،اگر بفهمد موقتا اخراج شدم حتما برایش بهانہ میشود!
احساس میڪنم معدہ ام میسوزد،یڪ لحظہ از ذهنم میگذرد فردا بہ مدرسہ برگردم و از محمدے عذر خواهے ڪنم!
اما سریع این افڪار مسخرہ را از ذهنم دور میڪنم.
نفس عمیقے میڪشم و بہ حرڪات مادرم خیرہ میشوم،داخل ڪمد دنبال لباس مناسب میگردد.
یڪے دو ساعت دیگر خانوادہ ے عسگرے از راہ میرسند،اصلا قدم نحسشان باعث اتفاقات امروز شد!
بوے غذاهایے ڪہ روے اجاق گاز در حال پختند دلم را بہ هم‌ میزند!
مادرم پیراهن گلهبے رنگے بیرون میڪشد و ڪنارم روے تخت پرت میڪند:امشبہ رو چیزے بہ بابات نگو! بذار اینا بے سر صدا بیان و برن!
سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم.
چینے روے پیشانے اش مے اندازد و ادامہ میدهد:پاشو آمادہ شو!
بے حوصلہ میگویم:حالا زودہ!
_قیافہ شو نگا! شبیہ افسردہ هاس!
روے تخت دراز میڪشم و حق بہ جانب میگویم:مامان خانم! تو رو از مدرسہ اخراج ڪنن میزنے میرقصے؟! حالت گرفتہ نمیشہ؟! اونم بخاطرہ هیچ و پوچ!
با چهار انگشت دستش ضربہ ے آرامے بہ انگشتان پاے راستم میزند و میگوید:اینا رو بہ خودت بگو! دراز شدے ڪہ! پاشو!
با اڪراہ از جایم بلند میشوم و پیراهن را برمیدارم.
همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود میگوید:زود آمادہ شو بیا ڪمڪم! نمیدونم این نورا و یاسین ڪجا موندن!
سپس از اتاق خارج میشود.
پیراهن را مچالہ و گوشہ ے اتاق پرت میڪنم!
خیلے اعصابم رو بہ راہ است،مهمانے امشب هم نورِ علے نور!
چند لحظہ بے حرڪت روے تخت مے مانم،یاد حرف هاے مادر هادے مے افتم؛بے اختیار میخندم!
امشب هم لباس مشڪے سادہ ام را بپوشم حتما دست پسرش را میگیرد و میرود!
زیر لب براے خودم میگویم:میدونستم همہ ے ڪاراش فیلمہ! فقط میخواد دست پسرشو یہ جا بند ڪنہ!
بے اختیار خودم را در آینہ نگاہ میڪنم.
براے اولین بار بہ چهرہ ام دقیق میشوم،صورتِ سفید و لبانِ صورتے ڪم رنگم ڪمے بے روحند!
اما برعڪس چشمانِ قهوہ اے ام،روح دارند!
بہ قولِ او روح دارند و مزہ!
مثل قهوہ هاے قاجارے!
جرعہ جرعہ نگاہ هایم را باید نوشید...
یڪ لحظہ خودم را با نازنین مقایسہ میڪنم!
قابل مقایسہ نیستیم.
نگاهم را از آینہ میگیرم و با رضایت ڪامل میگویم:من نمیخوام چشماے ڪسے اسیرم بشہ! دلشو میخوام ! اونم براے خودم نہ قیافہ م!
از روے تخت بلند میشوم و پیراهن را برمیدارم.
با ڪمے وسواس لباس مناسبے میپوشم،روسرے و چادرم را آمادہ روے تخت میگذارم و از اتاق خارج میشوم.
مادرم را میبینم ڪہ تلفن را بہ گوشش چسباندہ و با حرص گوشہ ے لبش را مے جود.
_چے شدہ؟!
تلفن را سر جایش میگذارد:نورا جواب نمیدہ!
سپس رو برمیگرداند و بہ طرف آشپزخانہ میرود:حالا خوبہ بهش گفتم تو اخراج شدے بیاد دلداریت بدہ!
چشمانم گرد میشود‌.
دنبالش راہ مے افتم و با حرص میگویم:حالا میذاشتے بیاد خونہ بعد میگفتے! تو رو خدا یہ متن بنویس بفرست شبڪہ ے یڪ و اخبار بیست و سے تیتر اصلے شون بزنن!
مادرم با لبخند نگاهم میڪند و جواب میدهد:نمیشہ! خبرو بہ بے بے سے فروختم!
سپس غش غش میخندد‌.
چشمانم را ریز میڪنم و دهنم را ڪمے ڪج:هہ هہ!
باشہ مامان خانم!
با دقت بہ پیراهن و شلوارم‌ نگاہ میڪند و میگوید:روسرے چے برداشتے؟
_اون زمینہ شیریہ ڪہ گلاے ریز هم‌ رنگ پیرهنم دارہ!
سرش را تڪان میدهد:خوبہ!
قاشق تمیزے از آب چڪان ظرف شویے بیرون میڪشد و میگوید:بیا ببین مزہ ے غذاها چطورہ!
_مگہ من تسترم؟ حتما مثل همیشہ عالیہ!
در حالے ڪہ در یڪے از قابلمہ ها را برمیدارد و قاشق را داخلش میبرد میگوید:هر وقت میخوایم خانوادہ ے عسگریو ببینیم تلخ میشیا!
شانہ اے بالا مے اندازم.
شیرین ترین تلخیِ دنیا!
🌷 🌷 🌷 🌷
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii