دست هایت روسری را از وسط تا می کند

دست‌هایت روسری را از وسط تا می‌کند
این مثلث در مربع سخت غوغا می‌کند

مثل یک منشور در برخورد با نور سفید
روسری، رویِ سرِ تو رنگ پیدا می‌کند

سبز، قرمز، سرمه‌ای، فرقی ندارد رنگ‌ها
صورت تو روسری‌ها را چه زیبا می‌کند!

می‌شود هر تار مو یک «شب» ولی یک روسری
این همه شب را چطوری در دلش جا می‌کند؟

باد می‌ریزد به دورت حسرتِ تلخ مرا
باد روزی روسری را از سرت وا می‌کند