به من خرده مگیر

به من خرده مگیر
که هربار فسرده‌خاطر بودی
بهترین واژگانم را برای تو نوشتم
هرگاه پر از غم بودی
عشق را در قلب تو فرو بردم
در چشمانم غم می‌پرورید
و بر لبانت خنده جاری کردم
با من از عشق سخن مگو
که برای تو نهایتش را به کار بردم.



.
.



.
.




.
.



أنك لم تتعلم برغم ذكائك
بعض وفاء الكلاب.

«تو به رغم تیزهوشی‌ات
اندکی از وفاداریِ سگ را نیاموختی..!»