بگذار بگویم

بگذار بگویم :*





آخر فهمیدم چه ربطی بهم داریم !*





که پشت این همه فاصله تا این حد به من نزدیکی ...*





" تو ادامه ی وجود منی "*





دل من با تو آرام گرفت*





این نوشته های گاه و بی گاه*





قلب من است برای تشکر از تو*





که تمام کج خلقی هایم را تحمل کردی*





صبورانه همه ی بهانه گیری هایم را هضم کردی*





و آخر هم با همان زنگ صدای همیشگی ...*





تسکینم دادی*





من نمی دانم چه شد یا از کجا پیدا شدی !*





فقط خوب کردی ادامه ی وجود من شدی*





. . . خوب کردی *