پروای چه داری

پروای چه داری
مرا در شب بازوانت سفر ده
انگشتان شبانه‌ات را می‌فشارم
و باد شقایق دوردست را پرپر می‌كند
به سقف جنگل می‌نگری :
ستارگان در خیسی چشمانت می‌دوند
بی اشک ، چشمان تو ناتمام است
و نمناکی جنگل نارساست
دستانت را می‌گشایی
گره تاریکی می‌گشاید
لبخند می‌زنی ، رشته رمز می‌لرزد
‌
#سهراب_سپهری

💠آرامش_♓