وزن سکوتت

وزن سکوتت
در بر گرفته تمامی حجم مرا
سنگین می شوم از تو
آوارت
وزین تر از تحمل ناچیزم
پاهایم را در زمین چال می کند
ریشه می دهم در خاک
جوانه می زنم در فصل بی برگی
تو آرام و بی زمزمه
من با تجسمی خود ساخته
در کارگاه دل
تو را
تندیس می کنم
تقدیس می کنم
رب النوع می شوی
عشق می شوی
آنقدر سنگ می زنی
قلعه های بی عبور چشم هایم را
با منجنیق نگاهت
عاقبت تسلیم می شوند
به تاریکی ...!

دست هایم را رها می کنی
از درونم اندک اندک
خود را کنار می کشی
فاتحانه
فریاد می زنی
و
من
پوک
می شوم !

#پریسا_بیداروند