به گُردان چنین گفت رستم که من

به گُردان چنین گفت رستم که من
بَرین کینه دادم دل و جان و تن

که اندر جهان چون سیاوش سوار
نبندد کمر نیز یک نامدار

چنین کار یکسر مَدارید خُرد
چنین کینه را خُرد نتوان شمُرد

ز دلها همه ترس بیرون کنید
زمین را زِ خون، رود جیحون کنید

به یزدان که تا در جهان زنده‌ام
به کین سیاوش دل آگنده‌ام

«فردوسی»  #بخون