وقتی نباشی ... پستچی یک بسته غم می آورد

وقتی نباشی ... پستچی یک بسته غم می آورد

تصویری از آینده با طرحِ عدَم می آورد

عمری به رسمِ عاشقی در گل نظر کردم ولی

گل با تمامِ خوشگلی پیشِ تو کم می آورد

حتی رقابت بینِ تو با گل اگر برپا شود

بلبل  به نفعِ خوبیت صدها قسم می آورد

من تازگی فهمیده ام بی مهربانی هایِ تو

حتی درختِ سرو هم از غصه خم می آورد

لرزیدنِ قلبم برایِ فکرِ تنها رفتنت

من را به یادِ فاجعه در شهر بم می اورد

من خواب دیدم نیستی ، وَ غم به قصدِ مرگِ من

یک قهوه یِ قاجار با مخلوطِ  سم می آورد

جادویِ من در شاعری تنها نوشتن بود و بس

حس تو صدها شعر بر لوح و قلم می آورد







جواد مزنگی