.

.
برای با تو بودن دیر بود...
برای فراموش کردنت زود... .
خیلی زود!!!
.
بادهای خنک ؛روزهای اولِ پاییز را میوزیدند...
و از درز پنجره ها به درون میخزیدند...
من امّا از درون گُر گرفته بودم!!!!
.
مثل زنی که لباسهای پشمی را از کمد؛
مثل زنی که لباسهای تابستانی را از تن؛
مثل زنی که لرزان و عرق ریزان؛ یک عمر
ادای طبیعی بودن درآورده است!!!! .
.
.
سالهاست روزهای اولِ پاییز است...
سالهاست گُر گرفته ام از درون، امّا
برای باز کردنِ پنجره ها دیر است!!!!
برای روشن کردنِ بخاری زود...
خیلی زود!!!

لیلاکردبچه