ﺍﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺟﻨﮓ ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ١٢٠ پﺮﻭﺍﺯ
ﺍﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺟﻨﮓ ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ١٢٠ پﺮﻭﺍﺯ
ﺟﻨﮕﯽ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﯼ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻣﯽﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎ
ﺑﺎﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﻝ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ
ﺩﺷﻤﻦ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽﺁﯾﻢ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ
ﺩﺍﺩ
ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﯿﻦ پﯿﺶ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺟﻼﺱ ﺳﺮﺍﻥ
ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﻫﺎﻭﺍﻧﺎ، ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ
ﺍﺟﻼﺱ ﺑﻌﺪﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﮊﺳﺖ ﯾﮏ ﺻﻠﺢ
ﻃﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ . ﺍﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﺳﻮ
ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺧﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: «ﻫﯿﭻ
ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺟﺮﺍﺕ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﺍﺟﻼﺱ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ . »
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻼﺵﻫﺎﯼ ﺩﯾپﻠﻤﺎﺗﯿﮏ ﺑﺮﺍﯼ
ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺤﻞ ﺍﺟﻼﺱ ﻋﺪﻡﺗﻌﻬﺪ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻭﺯﺍﺭﺕ
ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﻮﺩ،ﻧﯿﺮﻭﯼ
ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺍﺭﺗﺶ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺣﻤﻼﺗﯽ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﻣﻨﯿﺖ
ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﺍﺟﻼﺱ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ
ﮐﻨﺪ.ﻋﺒﺎﺱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ
ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﻏﯿﺮﻣﺘﻌﻬﺪﻫﺎ ﺩﺭ
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺗﯿﺮ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۱ ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺑﺎ
ﮊﻭﺋﯿﻪ ۱۹۸۲ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﯾﺎﻓﺖ ﺗﺎ پﺎﯾﺘﺨﺖ ﻋﺮﺍﻕ
ﺭﺍ ﻧﺎﺍﻣﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ.ﺩﺭ ۳۰ ﺗﯿﺮ ۱۳۶۱ ﺷﺶ ﺧﻠﺒﺎﻥ
ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻓﺮﻭﻧﺪ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﯼ
ﺟﻨﮕﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﮑﯽ
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﻋﺒﺎﺱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ . ﺗﺼﻤﯿﻢ
ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﻪ ﻓﺮﻭﻧﺪ ﻓﺎﻧﺘﻮﻡ ﮐﺎﻣﻼ
ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ پﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭﺁﯾﻨﺪ. ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻓﺮﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ
ﻫﺪﻑ ﺣﻤﻠﻪﻭﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻓﺎﻧﺘﻮﻡ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ
ﺑپﯿﻮﻧﺪﺩ . ﺧﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﺭﻭﯼ
ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ . ﻫﺪﻑ ﺁﻥﻫﺎ
ﺑمﺒﺎﺭﺍﻥ پالایشگاه» بﻐﺪﺍﺩ، ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ
ﺍﺗﻤﯽ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ پﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﻟﺮﺷﯿﺪ ﯾﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ
ﻫﺘﻞ ﺍﺟﻼﺱ ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻬﺪ ﺑﻮﺩ . ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ پﺮﻭﺍﺯ
ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺁﻥﮔﺎﻩ ﯾﮑﯽ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻭ ﻓﺮﻭﻧﺪ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﮎ ﻋﺮﺍﻕ
ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ 30 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ
ﺷﻬﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺎ 3 ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩ
ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ . پﺲ ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺁﺗﺶ
ﺩﺷﻤﻦ ﭼﻨﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﻫﺎ
ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ،
ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ
ﻣﯽﺍﻓﺘﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ
ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﻫﺎ
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﺷﻬﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﮐﻪ پالایشگاهﺍﻟﺪﻭﺭﻩ» ﺩﺭ ﺁﻥﺟﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﺴﯿﺮ
ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦﮐﻪ پﺪﺍﻓﻨﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺴﯿﺎﺭ
ﻗﻮﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻤﺐﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ
ﭘپﺎﻻﯾﺸﮕﺎﻩ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺨﻠﯿﻪ
ﺑﻤﺐﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ
ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ
ﺳﺮﺍﻥ ﻏﯿﺮﻣﺘﻌﻬﺪﻫﺎ ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ
ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻘﺐ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﯿﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺻﺎﺑﺖ
ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺿﺪﻫﻮﺍﯾﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ؛
ﺑﻪﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻡ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎ ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﻗﺮﺍﺭ
ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺩﺭ
ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ، ﻣﻨﺼﻮﺭ ﮐﺎﻇﻤﯿﺎﻥ، ﺧﻠﺒﺎﻥ ﮐﺎﺑﯿﻦ
ﻋﻘﺐ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎ ﻭ
ﺍﯾﺠﮑﺖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ . ﻭﻟﯽ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﻩ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼ، ﺻﻨﺪﻟﯽ
ﺍﯾﺠﺖ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﻋﻘﺐ(ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﺳﯿﺪﻥ
ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ) ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮐﺎﻇﻤﯿﺎﻥ
ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ پﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﻋﺒﺎﺱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ
ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼ، ﻫﻮﺍ پیمای فانتوم ( ﺍﻑ۴ ) ﺻﺪﻣﻪ ﺩﯾﺪﻩٔ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ، ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﻧﺎﺍﻣﻦ
ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩ، ﺑﻪ ﻫﺘﻞ ﻣﺤﻞ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ
ﻫﻔﺘﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺟﻼﺱ ﺳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺒﺶ
ﻏﯿﺮﻣﺘﻌﻬﺪﻫﺎ ﮐﻮﺑﯿﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﺍﯾﻦ
ﺍﺟﻼﺱ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﺷﺪ . ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ
ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻧﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ.
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﮊﻭﺋﯿﻪ ۱۹۸۲ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎ ﻫﻢ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ
ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﺩﻫﻤﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮ ﻣﺘﻌﻬﺪﻫﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﻢ ﮐﻮﺑﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ
ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺷﺪ.ﭘپﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ
ﻭﺯﯾﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺟﻼﺱ
ﺳﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻗﺮﺍﺭ
ﻧﮕﺮﻓﺖ. ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﺳپﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۲ ﻓﯿﺪﻝ
ﮐﺎﺳﺘﺮﻭ ﻃﯽ ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺭﺳﻤﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺟﻼﺱ
ﺑﻌﺪﯼ ﺩﺭ ﺩﻫﻠﯽ ﻧﻮ، ﻫﻔﺘﻢ ﻣﺎﺭﺱ ۱۹۸۳
ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻋﻀﻮ ﺑﺎ
ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ
ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺪﺍﻡ
ﺭﻗﻢ ﺧﻮﺭﺩ.
ﺟﻨﮕﯽ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭﯼ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻣﯽﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎ
ﺑﺎﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﻝ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ
ﺩﺷﻤﻦ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽﺁﯾﻢ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ
ﺩﺍﺩ
ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﯿﻦ پﯿﺶ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺟﻼﺱ ﺳﺮﺍﻥ
ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﻫﺎﻭﺍﻧﺎ، ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ
ﺍﺟﻼﺱ ﺑﻌﺪﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﮊﺳﺖ ﯾﮏ ﺻﻠﺢ
ﻃﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ . ﺍﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﺳﻮ
ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺧﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: «ﻫﯿﭻ
ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺟﺮﺍﺕ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﺍﺟﻼﺱ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ . »
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻼﺵﻫﺎﯼ ﺩﯾپﻠﻤﺎﺗﯿﮏ ﺑﺮﺍﯼ
ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺤﻞ ﺍﺟﻼﺱ ﻋﺪﻡﺗﻌﻬﺪ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﻭﺯﺍﺭﺕ
ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﻮﺩ،ﻧﯿﺮﻭﯼ
ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺍﺭﺗﺶ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺣﻤﻼﺗﯽ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﻣﻨﯿﺖ
ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﺍﺟﻼﺱ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ
ﮐﻨﺪ.ﻋﺒﺎﺱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ
ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﻏﯿﺮﻣﺘﻌﻬﺪﻫﺎ ﺩﺭ
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺗﯿﺮ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۱ ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺑﺎ
ﮊﻭﺋﯿﻪ ۱۹۸۲ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﯾﺎﻓﺖ ﺗﺎ پﺎﯾﺘﺨﺖ ﻋﺮﺍﻕ
ﺭﺍ ﻧﺎﺍﻣﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ.ﺩﺭ ۳۰ ﺗﯿﺮ ۱۳۶۱ ﺷﺶ ﺧﻠﺒﺎﻥ
ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻓﺮﻭﻧﺪ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﯼ
ﺟﻨﮕﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﮑﯽ
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﻋﺒﺎﺱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ . ﺗﺼﻤﯿﻢ
ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﻪ ﻓﺮﻭﻧﺪ ﻓﺎﻧﺘﻮﻡ ﮐﺎﻣﻼ
ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ پﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭﺁﯾﻨﺪ. ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻓﺮﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ
ﻫﺪﻑ ﺣﻤﻠﻪﻭﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻓﺎﻧﺘﻮﻡ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ
ﺑپﯿﻮﻧﺪﺩ . ﺧﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﯾﺖ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﺭﻭﯼ
ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ . ﻫﺪﻑ ﺁﻥﻫﺎ
ﺑمﺒﺎﺭﺍﻥ پالایشگاه» بﻐﺪﺍﺩ، ﻧﯿﺮﻭﮔﺎﻩ
ﺍﺗﻤﯽ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ پﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﻟﺮﺷﯿﺪ ﯾﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ
ﻫﺘﻞ ﺍﺟﻼﺱ ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻬﺪ ﺑﻮﺩ . ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ پﺮﻭﺍﺯ
ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺁﻥﮔﺎﻩ ﯾﮑﯽ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻭ ﻓﺮﻭﻧﺪ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﮎ ﻋﺮﺍﻕ
ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ 30 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ
ﺷﻬﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺎ 3 ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩ
ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ . پﺲ ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺁﺗﺶ
ﺩﺷﻤﻦ ﭼﻨﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﻫﺎ
ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ،
ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ
ﻣﯽﺍﻓﺘﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ
ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﻫﺎ
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﺷﻬﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﮐﻪ پالایشگاهﺍﻟﺪﻭﺭﻩ» ﺩﺭ ﺁﻥﺟﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﺴﯿﺮ
ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦﮐﻪ پﺪﺍﻓﻨﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺴﯿﺎﺭ
ﻗﻮﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻤﺐﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ
ﭘپﺎﻻﯾﺸﮕﺎﻩ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺨﻠﯿﻪ
ﺑﻤﺐﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ
ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ
ﺳﺮﺍﻥ ﻏﯿﺮﻣﺘﻌﻬﺪﻫﺎ ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ
ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻘﺐ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﯿﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺻﺎﺑﺖ
ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺿﺪﻫﻮﺍﯾﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ؛
ﺑﻪﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻡ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎ ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﻗﺮﺍﺭ
ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺩﺭ
ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ، ﻣﻨﺼﻮﺭ ﮐﺎﻇﻤﯿﺎﻥ، ﺧﻠﺒﺎﻥ ﮐﺎﺑﯿﻦ
ﻋﻘﺐ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻫﻮﺍپﯿﻤﺎ ﻭ
ﺍﯾﺠﮑﺖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ . ﻭﻟﯽ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﻩ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼ، ﺻﻨﺪﻟﯽ
ﺍﯾﺠﺖ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﻋﻘﺐ(ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﺳﯿﺪﻥ
ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ) ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮐﺎﻇﻤﯿﺎﻥ
ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ پﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﻋﺒﺎﺱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ
ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼ، ﻫﻮﺍ پیمای فانتوم ( ﺍﻑ۴ ) ﺻﺪﻣﻪ ﺩﯾﺪﻩٔ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ، ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﻧﺎﺍﻣﻦ
ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩ، ﺑﻪ ﻫﺘﻞ ﻣﺤﻞ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ
ﻫﻔﺘﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺟﻼﺱ ﺳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺒﺶ
ﻏﯿﺮﻣﺘﻌﻬﺪﻫﺎ ﮐﻮﺑﯿﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﺍﯾﻦ
ﺍﺟﻼﺱ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﺷﺪ . ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ
ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻧﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ.
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﮊﻭﺋﯿﻪ ۱۹۸۲ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎ ﻫﻢ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ
ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﺩﻫﻤﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮ ﻣﺘﻌﻬﺪﻫﺎ
ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﻢ ﮐﻮﺑﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ
ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺷﺪ.ﭘپﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ
ﻭﺯﯾﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺟﻼﺱ
ﺳﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻗﺮﺍﺭ
ﻧﮕﺮﻓﺖ. ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﺳپﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۲ ﻓﯿﺪﻝ
ﮐﺎﺳﺘﺮﻭ ﻃﯽ ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺭﺳﻤﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺟﻼﺱ
ﺑﻌﺪﯼ ﺩﺭ ﺩﻫﻠﯽ ﻧﻮ، ﻫﻔﺘﻢ ﻣﺎﺭﺱ ۱۹۸۳
ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻋﻀﻮ ﺑﺎ
ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ
ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺪﺍﻡ
ﺭﻗﻢ ﺧﻮﺭﺩ.
۱.۱k
۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.