شان حضرت زینب (س) :
شان حضرت زینب (س) :
وقتی به جایگاه چهارده معصوم می اندیشم و از درک جایگاه ایشان متحیر میشوم به سخن معصوم پناه می بریم .
"ما بر تمام کارهایی که خدا بر انجام آن تواناست قادریم جز آنکه ما خدا نیستیم."
اما وقتی در مورد حضرت عباس (ع) و حضرت زینب (س) تامل میکنم عقل محدود و ناتوانم از عظمت جایگاهشان به عجز می افتد.
دو غیر معصومی که چنان والا هستند که جز در کلام معصوم نمی گنجند.
امام سجاد (ع) می فرماید :
عمه جان! به لطف الهی تو دانشوری هستی که از گنجینه وحی علم آموخته ای و کسی به تو آموزش نداده و اندیشمندی هستی که بدون معلم می فهمی و تعقل و تدبّر داری!
جایگاه حضرت را در کلام امام سجاد(ع) ببینید ، زینب(س) آن بانویی که چنان روح عظیمش به سوی احدیت صعود یافته که به گنجینه علم الهی دست می یابد ، علمی که مختص معصومین است.
برخی گمان می کنند رابطه حضرت با امام حسین (ع) صرفا یک رابطه عاطفی خاصِ خواهری برادری است ، نه!
حضرت زینب (س) محو در امام زمانش شده بود ، بند بند وجود زینب(س) در بند حسین (ع) بود .
این میشود که چون پیکر فرزندش را می آورند زینبی که پا به پای حسین بر بالین شهدا می دوید ، از خیمه تکان نمی خورد مبادا دل امام زمانش را به درد آورد ، مبادا حسین از رویش شرمگین گردد.
این روح والای زینب است که عاطفه عظیم مادری را فدای دل امام زمانش میکند.
این زینبی است که رسول خدا (ص) در وصفش فرموردند :
"علی ، خودش زینت اهل دنیاست، اما این دختر به جایی می رسد که زینت پدر می شود."
برای توصیف عظمت زینب (س) آیا همین جمله کافی نیست؟ یعنی زینب به چنان جایگاهی می رسد که مایه مباهات خلیفه خدا در زمین می گردد .
چه کسی گمان می برد؟زمانیکه خداوند بر ابراهیم وحی کرد : "فدیناه بذبح عظیم " این زینب باشد که ذبح عظیم تاریخ را بر دست گیرد و فریاد بر آورد : "پروردگارا این قربانی را از ما پذیر."
چگونه باور کنم؟ این زینبِ محو در حسین ، پس از حسین (ع) ساعتی تاب بیاورد جز با دست ولایت حسین (ع) !
تقدیر خداوند بر این مقدر بود که زینب کبری (س) ، آن وصل به علم خدا ، آن مفسر وحی ، علی زمان شود در قامت زینب و چنان خطبه های روشنگرش را در گوش تاریخ فریاد زند که قیام حسین در نهضت کلام او به بار نشیند که اگر غیر از این می بود عاشورای حسین در قعر تاریخ مدفون می گردد.
زینب (س) آن روح عظیم الهی در کالبدی انسانی که دشت سراسر خون را زیبایی محض می بیند ، زیبایی به ثمر نشستن خون های پاکی که تا ابدیت حق را از باطل تمییز می دهند .
و جز او چه کسی اینچنین جسورانه پیام حسین را بر پیکره تماما کفر یزید فریاد میزد؟
رسول اکرم (ص) : ثواب کسی که بر زینب (س) و مصیبت هایش گریه کند مانند کسی است که بر حسنین (ع) بگرید.
وقتی به جایگاه چهارده معصوم می اندیشم و از درک جایگاه ایشان متحیر میشوم به سخن معصوم پناه می بریم .
"ما بر تمام کارهایی که خدا بر انجام آن تواناست قادریم جز آنکه ما خدا نیستیم."
اما وقتی در مورد حضرت عباس (ع) و حضرت زینب (س) تامل میکنم عقل محدود و ناتوانم از عظمت جایگاهشان به عجز می افتد.
دو غیر معصومی که چنان والا هستند که جز در کلام معصوم نمی گنجند.
امام سجاد (ع) می فرماید :
عمه جان! به لطف الهی تو دانشوری هستی که از گنجینه وحی علم آموخته ای و کسی به تو آموزش نداده و اندیشمندی هستی که بدون معلم می فهمی و تعقل و تدبّر داری!
جایگاه حضرت را در کلام امام سجاد(ع) ببینید ، زینب(س) آن بانویی که چنان روح عظیمش به سوی احدیت صعود یافته که به گنجینه علم الهی دست می یابد ، علمی که مختص معصومین است.
برخی گمان می کنند رابطه حضرت با امام حسین (ع) صرفا یک رابطه عاطفی خاصِ خواهری برادری است ، نه!
حضرت زینب (س) محو در امام زمانش شده بود ، بند بند وجود زینب(س) در بند حسین (ع) بود .
این میشود که چون پیکر فرزندش را می آورند زینبی که پا به پای حسین بر بالین شهدا می دوید ، از خیمه تکان نمی خورد مبادا دل امام زمانش را به درد آورد ، مبادا حسین از رویش شرمگین گردد.
این روح والای زینب است که عاطفه عظیم مادری را فدای دل امام زمانش میکند.
این زینبی است که رسول خدا (ص) در وصفش فرموردند :
"علی ، خودش زینت اهل دنیاست، اما این دختر به جایی می رسد که زینت پدر می شود."
برای توصیف عظمت زینب (س) آیا همین جمله کافی نیست؟ یعنی زینب به چنان جایگاهی می رسد که مایه مباهات خلیفه خدا در زمین می گردد .
چه کسی گمان می برد؟زمانیکه خداوند بر ابراهیم وحی کرد : "فدیناه بذبح عظیم " این زینب باشد که ذبح عظیم تاریخ را بر دست گیرد و فریاد بر آورد : "پروردگارا این قربانی را از ما پذیر."
چگونه باور کنم؟ این زینبِ محو در حسین ، پس از حسین (ع) ساعتی تاب بیاورد جز با دست ولایت حسین (ع) !
تقدیر خداوند بر این مقدر بود که زینب کبری (س) ، آن وصل به علم خدا ، آن مفسر وحی ، علی زمان شود در قامت زینب و چنان خطبه های روشنگرش را در گوش تاریخ فریاد زند که قیام حسین در نهضت کلام او به بار نشیند که اگر غیر از این می بود عاشورای حسین در قعر تاریخ مدفون می گردد.
زینب (س) آن روح عظیم الهی در کالبدی انسانی که دشت سراسر خون را زیبایی محض می بیند ، زیبایی به ثمر نشستن خون های پاکی که تا ابدیت حق را از باطل تمییز می دهند .
و جز او چه کسی اینچنین جسورانه پیام حسین را بر پیکره تماما کفر یزید فریاد میزد؟
رسول اکرم (ص) : ثواب کسی که بر زینب (س) و مصیبت هایش گریه کند مانند کسی است که بر حسنین (ع) بگرید.
۱۰.۴k
۲۰ شهریور ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.