..

..
.

مے روم خستہ و افسردہ و زار
سوے منزلگہ ویرانهٔ خویش

بہ خدا مے برم از شهر شما
دل شوریدہ و دیوانهٔ خویش

مے برم تا ڪہ در آن نقطهٔ دور
شستشویش دهم از رنگ گناہ

شستشویش دهم از لڪهٔ عشق
زین همہ خواهش بیجا و تباہ

مے برم تا ز تو دورش سازم
ز تو ، اے جلوهٔ امید محال ...
.. مے برم زندہ بگورش سازم
تا از این پس نڪند یاد وصال

نالہ مے لرزد ، مے رقصد اشڪ
آہ ، بگذار ڪہ بگریزم من

از تو ، اے چشمهٔ جوشان گناہ
شاید آن بہ ڪہ بپرهیزم من

بہ خدا غنچهٔ شادے بودم
دست عشق آمد و از شاخم چید

شعلهٔ آہ شدم صد افسوس
ڪہ لبم باز بر آن لب نرسید

عاقبت بند سفر پایم بست
مے روم ، خندہ بہ لب ، خونین دل

مے روم از دل من دست بدار
اے امید عبث بے حاصل
#فروغ_فرخزاد