بسم الله الرحمن الرحيم

بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول :
وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ - آنچه در دست داری فرو افکن!(سوره طه بخشی از آیه 69)
وقتی در حضور خدایی، وقتی با خدایی، پس هر آنچه در دست داری را فرو افکن! زیرا در این کیفیت؛ نه مالت نه قدرتت و نه هیچ تکیه گاه دیگری برایت کارآمد نیست. خودت را از تکیه گاه های غیر او آزاد کن. با حضور او به چیز دیگری نیاز نیست. پس بیفکن! دست و ذهن و قلبت را از غیر خالی کن. خالی کن که این خالی بودن هر ماری را می بلعد. عصا و تکیه گاه اصلی تو، خود اوست. او که در میان نباشد تو باخته ای. پس نزد خدا به دستاورد هایت تکیه نکن. حتی آنها را به یاد نیاور. در برابرش یک جام خالی باش، که این خلأ، راز بزرگ اقتدار است. اگر نکته را بگیری؛ از آن پس هر شی ئی برایت شیء اقتدار می شود.
نفس ات را رو به پایین هدایت کن : برای اینکه رو به بالا روی، باید پیش از آن رو به پایین آمده باشی. راه بالا، از پایین می گذرد. از مسیر تواضع! سیر تکاملی نفس، رو به پایین است. چه نفس ابتدا ناری است، سرکش و آتشین است.
متکبرانه قصد بالا را دارد و این همان نفس امّاره است. همان نفس شیطانی است که هرگز حاضر به سجده نیست. اما چون به اصلاح خود قیام کنی و مرتبه ای پایین تر بیایی، نفس هوایی می شوی، نفس لوّامه می گردی.
وجدانت بیدار می شود. و چون با سلوک پیگیرت، باز پایین تر بیایی، نفس مائی می شوی، به نرمی و لطافت آب، نفس مُلهمه می گردی و آگاهیِ آرامش بخش سراغت می آید. و آن گاه که پایین تر روی، آنگونه که سراپای وجودت تواضع گردد، خاکی می شوی.(ادامه دارد...)