بخونید حتماااا
بخونید حتماااا
یه خدایی هست که خیلی "خدا" ست...
اصلا خدا کیه؟ خدا یعنی آرامش مطلق.
خدایی که اسمشم دل بی قرار هر آدمی رو آروم میکنه. از وقتی چشم باز کردیم یه مشت خدا نشناس مدام تو گوش ما خوندن که خدا مجازات میکنه، خدا میندازتت تو آتیش جهنم و...سوال اینجاست که پس ما چرا باید یه همچین خدای ترسناکی رو بپرستیم؟ اونم خدایی که محبتی نداره و فقط قصاص کردن بلده!
پس زیبایی ها و الطافش کجاست؟
ازش دور میشیم چون یه خدا با یه سری اراجیف تو ذهنمون ساختن که اصلا خدای حقیقی نیست!
خدایی که نمیشه نزدیکش شد
حتی میترسی باهاش حرف بزنی!
ما میگیم بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده ی مهربان،
خداوند ارحم اراحمین!یعنی بخشنده ترین و مهربونترین، حالا این خدا میاد مارو آتیش میزنه اونم بخاطر اشتباهی که با توبه قابل بخششه؟
من انسانم و گاهی اراده ای ندارم!
گناه میکنم، به خودم و نفس خودم بد میکنم یعنی وقتی پشیمون سمتش میرم منو نمیبخشه؟
خدا از بنده هاش میخواد که رئوف و بخشنده باشن حالا خودش نمیبخشه؟ خدایی که تو قرآن گفته:(وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلآ اللَّه)
اگه خدا گناهان مارو نبخشه پس کی ببخشه؟
جوری از خدا تصویر سازی کردن که نعوذ بالله انگار با دیو سه سر رو به روییم!
کاری کردن که مردم با ترس یادش بیوفتن و عبادتش کنن نه با عشق!
خدا نیازی نداره که با زور و ترس عبادت شه چون اصلا اون خدای سختگیری که میگن نیست!
اصلا کی خدا رو کامل شناخته؟
چند قرن پیش اهل بیت و ائمه اومدن و آینه ی تمام نمای خدا شدن، هر کدومشون خدا رو به زیباترین شکل ممکن توصیف کردن و نشون دادن حالا فاصله ی خدای خشمگینی که توی تصور ما ساخته شده
تا خدای مهربون و واقعی که هست چقدره؟!
خدا میگه من همیشه هستم
من رو بشناس، پیدام کن.
قسمتی از وجود من درون تو دمیده شده
پس هر وقت خواستی صدام بزن
هر وقت خواستی بیا!
با نشاط بیا، با غم، خنده، گریه با هر حالی که هستی بیا ولی با ترس نیا!
خدا میگه یه مادر از دست فرزندش عصبانی میشه اما چند دقیقه ی بعد فراموش میکنه و جگرگوشش رو در آغوش میگیره. مگه میشه در خونم رو بزنی و من بهت بی توجهی کنم؟ من خدای تو هستم!
صد بار اگر توبه شکستی باز آ که من همیشه آغوشم برات بازه فقط کافیه باورم داشته باشی...
این خداست! خدایی که کسی رو نمیترسونه بلکه در آغوش میگیره.
خدایی که خودش تنهاست اما روحش در وجود همه ی آدماست چه خوبا و چه گناهکارا...
این همون خداست! خدایی که میخوانمش:
"یا حبیب من لا حبیب له"
من فقط همین رو بلدم!خدایا تو اما خدای من و همه کس من هستی. یا تو...یاتو...
(نمیگم "التماس دعا" میگم "منم تو راز و نیازاتون یاد کنید...")
یه خدایی هست که خیلی "خدا" ست...
اصلا خدا کیه؟ خدا یعنی آرامش مطلق.
خدایی که اسمشم دل بی قرار هر آدمی رو آروم میکنه. از وقتی چشم باز کردیم یه مشت خدا نشناس مدام تو گوش ما خوندن که خدا مجازات میکنه، خدا میندازتت تو آتیش جهنم و...سوال اینجاست که پس ما چرا باید یه همچین خدای ترسناکی رو بپرستیم؟ اونم خدایی که محبتی نداره و فقط قصاص کردن بلده!
پس زیبایی ها و الطافش کجاست؟
ازش دور میشیم چون یه خدا با یه سری اراجیف تو ذهنمون ساختن که اصلا خدای حقیقی نیست!
خدایی که نمیشه نزدیکش شد
حتی میترسی باهاش حرف بزنی!
ما میگیم بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده ی مهربان،
خداوند ارحم اراحمین!یعنی بخشنده ترین و مهربونترین، حالا این خدا میاد مارو آتیش میزنه اونم بخاطر اشتباهی که با توبه قابل بخششه؟
من انسانم و گاهی اراده ای ندارم!
گناه میکنم، به خودم و نفس خودم بد میکنم یعنی وقتی پشیمون سمتش میرم منو نمیبخشه؟
خدا از بنده هاش میخواد که رئوف و بخشنده باشن حالا خودش نمیبخشه؟ خدایی که تو قرآن گفته:(وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلآ اللَّه)
اگه خدا گناهان مارو نبخشه پس کی ببخشه؟
جوری از خدا تصویر سازی کردن که نعوذ بالله انگار با دیو سه سر رو به روییم!
کاری کردن که مردم با ترس یادش بیوفتن و عبادتش کنن نه با عشق!
خدا نیازی نداره که با زور و ترس عبادت شه چون اصلا اون خدای سختگیری که میگن نیست!
اصلا کی خدا رو کامل شناخته؟
چند قرن پیش اهل بیت و ائمه اومدن و آینه ی تمام نمای خدا شدن، هر کدومشون خدا رو به زیباترین شکل ممکن توصیف کردن و نشون دادن حالا فاصله ی خدای خشمگینی که توی تصور ما ساخته شده
تا خدای مهربون و واقعی که هست چقدره؟!
خدا میگه من همیشه هستم
من رو بشناس، پیدام کن.
قسمتی از وجود من درون تو دمیده شده
پس هر وقت خواستی صدام بزن
هر وقت خواستی بیا!
با نشاط بیا، با غم، خنده، گریه با هر حالی که هستی بیا ولی با ترس نیا!
خدا میگه یه مادر از دست فرزندش عصبانی میشه اما چند دقیقه ی بعد فراموش میکنه و جگرگوشش رو در آغوش میگیره. مگه میشه در خونم رو بزنی و من بهت بی توجهی کنم؟ من خدای تو هستم!
صد بار اگر توبه شکستی باز آ که من همیشه آغوشم برات بازه فقط کافیه باورم داشته باشی...
این خداست! خدایی که کسی رو نمیترسونه بلکه در آغوش میگیره.
خدایی که خودش تنهاست اما روحش در وجود همه ی آدماست چه خوبا و چه گناهکارا...
این همون خداست! خدایی که میخوانمش:
"یا حبیب من لا حبیب له"
من فقط همین رو بلدم!خدایا تو اما خدای من و همه کس من هستی. یا تو...یاتو...
(نمیگم "التماس دعا" میگم "منم تو راز و نیازاتون یاد کنید...")
۱۱.۳k
۲۴ مرداد ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.