من خوبم،خوبِ خوبِ خوب یک خوب واقعی

۸ ماه گذشته؛سخت بود ولی گذشت،این اما زندگی معنای تازه ای پیدا کرده.
گویا این تنها گذری از زمان نبوده بلکه تحولی بزرگ و تدریجی در زندگی ای پژمرده بوده.
حالا به روز های سخت میخندم و میدونم زندگی ادامه داره،اما این تحول به خواست و اراده من نبوده همه و همه ی این اتفاقات دستخوش پر رنگ شدن حضور عزیزانی است که به بودنشان و جادوی حضورشان باور نداشتم و حضورشان را بازی ای بچگانه و خنده دار می پنداشتم.
اما اکنون اثر گذاری وجود زیبای آنان من خاکستری را دور کرده و منه رنگیِ وجودم را به سطح کشانیده.
منه خاکستری هنوز هم هست و گاهی به سطح نزدیک و حتی به آن می رسد اما حضور آنان بار ها نجات بخش منه رنگی بوده و خواهد بود.
اکنون که دوری دوچندان شده و کمتر حضورشان حس می شود اما منه خاکستری بیشتر از همیشه در حال سرکشی و بازیگوشی است و منه رنگی دیگر رمقی برای ۴۹۶ روز باقی مانده ندارد اما استوار و دلخوش به اخبار ناگهانی و اندک مانده و قصد ادامه دادن دارد.
معتقد است همچون شصت و چند روز گذشته روز ها پشت هم دود می شوند و روز موعود لعنتی بالاخره می آید.
اما نوشتم و نوشتم که بودم اکنون من،دیگر قرار نیست شکست بخورم،قرار است تا پیروز گام به گام قدم بردارم و خوب باشم،این من دیگر قرار نیست بد باشد