پایت به فرش و زینت عرش معظمی

پایت به فرش و زینت عرش معظّمی

در کودکیت پیر اساتید عالمی

احیاگر هزار مسیحا به هر دمی

آری نهم وصیِّ رسول مکرّمی

ابن الرّضای اشرف اولاد آدمی

خلقت بود برای تو یا حضرت جواد

مأمون ذلیل عزّت و جاه و جلال تو

قدر و جلال و منزلتش پایمال تو

قرآن گواه دانش و علم و کمال تو

پیدا بود جمال خدا در جمال تو

جنّت شکوفه ای بود از یک نهال تو

هستی بود عطای تو یا حضرت جواد

با آن جلال و عزّت و قدر و جلال و جاه

گردید بر تو خانه ی در بسته قتلگاه

شد همسر تو قاتلت ای حجّت اله

در موسم جوانی، بی جرم و بی گناه

شد قسمت تو زهر جفا آه آه آه

از یار بی وفای تو یا حضرت جواد

در بین حجره سوختی و دست و پا زدی

وز سوز دل رسول خدا را صدا زدی

هنگام مرگ ناله به یاد رضا زدی

از اشگ دیده زخم درون را دوا زدی

در بیت خویش ناله ی واغربتا زدی

کی بود این سزای تو یا حضرت جواد

دنیا ندید بعد پدر شادمانی ات

پیوسته بود غصّه و درد نهانی ات

تا شد خموش زمزمه ی آسمانی ات

قاتل گریست بر تو و بر نوجوانی ات

در قلب «میثم» است غم جاودانی ات

چون مجلس عزای تو یا حضرت جواد