کوله پشتیش را برداشت هرچه خاطره داشتیم در میان آن گذاشت ب
کوله پشتیش را برداشت هرچه خاطره داشتیم در میان آن گذاشت بدون نگاهی در را بست و رفت تنها عطر نفسی،
بجا ماند از اوبه دنبالش تا عمق جاده را
دویدم نبود حجم دنیا را گویی
درکوله پشتی
جا دادُ با خودش برده
بجا ماند از اوبه دنبالش تا عمق جاده را
دویدم نبود حجم دنیا را گویی
درکوله پشتی
جا دادُ با خودش برده
۱۱۵
۱۵ مرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.