[بَعد از این شعر یکی خواست به پایان بِرسَد]

[بَعد از این شعر یکی خواست به پایان بِرسَد]
پیشِ چَشمانِ خُدا به سر و سامان بِرسَد

اَبر و باد و مَه و خورشید و فَلَک دَر کارَند
مَگُذارَند کَمی آب به گُلدان بِرسَد

آنقَدَر چاه عَمیق اَست که بایَد فَهمید
یوسف این بار بَعید اَست به کَنعان بِرسَد

فِکر کن! حَبسِ اَبَد باشی و یِکبار فَقَط
به مَشامَت نَمی از بویِ خیابان بِرسَد

سال نِفرین شُده در قَرن مُصیبَت یَعنی
"هِی زِمستان بِرَوَد، باز زِمستان بِرسَد!"

حالِ مَن مثلِ عَروسی است که بَختَش مُرده♥
پُشتِ دَر مُنتَظِر اَست آینه قرآن بِرسَد

مَرگ وَقتی است که از عالَم و آدَم بِبُری
دِلَت این بار به گُرگانِ بیابان بِرسَد

یِک نَفَر داشت از این خاطره ها رَد میشُد
آرزو کَرد که این مَرد...به پایان بِرسَد....




#پویا_جمشیدی
#آناهیتا ♥
#عاشقانه #خاص