گاهی دلم به اندازه غاری

گاهی دلم به اندازه غاری
که آدم هایش به جای دیگری کوچ کرده اند
می گیرد
و تنهایی
مثل مورچه ای روی دستم راه می رود.
گاهی دلم گلی می شود
که زنبوری در آن مرده است.