باریک تَر از مویِ سَرت ، گردن ما بود آن روز ، که مو هایِ تو در باد رَها بودلَبخند زدی ، قالبِ شِعرِ من عَوض شُددر شِعر من اِنگار ، اَلَم شَنگه به پا بود