به تنهایی من طعنه نزن

به تنهایی من طعنه نزن...
تنهایی من صد شرف دارد به تویی که امروز با یکی هستی و فردا با دگری و دگری و دگری...
تو مشکلت این‌ است درب قلبت را باز گذاشته ای و به هر کس و ناکسی اجازه ورود میدهی
حتی طوری رفتار میکنی که طرف زمانِ ورودِ به قلبت حتی یک یا الله هم نگوید...
ولیکن من مانند تو نیستم...
ارزش قائلم برای شخصیتم،برای غرورم،برای دلم...
بسته ام درب قلبم را...تا دلت بخواهد چفت و بست هم زده ام...
میدانی...
لیاقت میخواهد کسی که این درب به رویش باز شود...
حتی شده یک عمری را صبر میکنم و تنها میمانم تا آن کسی که لایق است بالاخره یک روزی پیدا شود ...
تو آنقدر در دلت آمده اند و رفته اند که خاک کفششان تمام دلت را به گند کشیده...
حاضرم یک عمری تنها بمانم و با همان تنهایی ام زیر خروارها خاک بروم تا اینکه بخواهم مانند تو یک عمری را اینگونه زندگی کنم....
تنهایی من صد شرف دارد به هرز پریدن های تو...