عمری گذشت و راه نبردم به کـوی دوست

عمری گذشت و راه نبردم به کـوی دوست        
مجلس تمـام گشت و نـدیدیـم روی دوست

گـلشن معطّــر است سراپا ز بوی یار        
گشتیم هـرکجـا، نشنیدیــــم بوی دوست

هر جا که می روی، ز رخ یار، روشن است           
خفـاش وار راه نبـــردیــم سـوی دوست

میخوارگـــــانِ دلشده ساغـر گرفتـه اند         
ما را نَـمی نصیب نشـد از سبــوی دوست

گوش مـــن و تــو، وصف رُخ یار نشنود         
ورنــه جهـان نـدارد جـز گفتگوی دوست

با عـــــاقلان بگو که: رُخ یار ظاهر است            
کاوش بس است این همــه، در جستجوی دوست

ســــــاقی ز دست یار به ما باده می دهد           
بــر گیـر می، تـو نیز ز دستِ نکـــوی دوست

•| #امام_خمینی رحمت الله علیه |•