پرم از سکوت

پــــــــــُرم از سکوت
سکوتی به سنگینی صدا
به کوتاهی صبـــــــــــــــــر
به وسوسه فکـــــــــر تــــــو
و به تقلای حضــــــــــــور
 
حضوری توأم از خلأ
که بشـــــــــکند کنــــــــــج خلوتم را
و همســــــــــاز شود با گوشه ی دنـــــــج خیالم
 
میسازم کلمه ای که به دار کشد بغضــــــــــــم را
و بهترین هذیان جسم٫برهنگی احســـــــــــــاس
عشـــــــــــق را
کـــــــم آورد
 
بگذار جرعـــــــه ای از بی تــــــــــــــــو  بودن سرکشـــــــــم
آنقـــــــدرها هم که گویند تلـــــــــخ نیست
باز لحظه ای سکوت٫درنگ
اما نه ...
نیستی ولی
چه خـــــــــوب که
بی تـــــــــو هم
لمس آرامــــــــش  خــــــــــــــــــاردار نبــــــــــود
 
با تو ام سکـــــــــــــوت
فریــــــــاد برآور
و باطل کن
خیـــــال خــــــــــام ِ وسوســــــــــه ی
من٫مــــــــــا شدن را