چرا من چرا من باید این همه سختی رو تحمل کنم آخه این انص

چرا من؟ چرا من باید این همه سختی رو تحمل کنم؟ آخه این انصافه؟ انصافه که زندگیم پر از درد باشه با اینکه فقط ۱۲ سالمه؟ چرا کسی منو نمیبینه؟ مگه من چقدر پیچیده بودم که کسی منو نفهمید؟ خسته شدم، از طرد شدن، از نادیده گرفته شدن، از عاشق شدن ولی بهش نرسیدن، از دنیا، از زندگی، از خودم از آدمایی که هرکاری کردم براشون کافی باشم ولی نبودم نمیدونم چیم کم بود که برای هیچکس کافی نبودم، اول که طلاق پدر و مادرم بعد که طرد شدن توسط دوست صمیمیم که هرکاری کردم تا نگهش دارم الانم که طرد شدن توسط کل آدم های زندگیم آخه چرا با اینکه بچم ولی زندگیم تبدیل شده به جهنم؟ همیشه شنونده بودم ولی هیچوقت شنیده نشدم من یک دخترم که برای خوشحالی بقیه می‌خندم ولی کسی نمی‌فهمه چه دردی رو دارم تحمل میکنم اینقدر تنهام که توی صفحه چتم هیچ کسی رو ندارم