خواستم بگم

خواستم بگم...
دلیل این آشفتگیا ، این سردرگم بودن و این حس داغون که رهام نمیکنه ، تویی..!
این که پست میزارم و به دو دیقه نرسیده میره رو مخم و پاکش میکنم
این که جواب آبجیم و با بله میدم و یادم میره که پیام سین شده باید جواب داشته باشه ، همه و همه تقصیر توعه!
من بهت گفته بودم اگه وابسته بشم دیگه بلد نیستم دلم و جمع کنم ، گفته بودم وقتایی که عصبی بشم استخون دستام تیر میکشن چون میکوبمشون تو دیوار و حتی میدونستی حسودم..!
اون قدری که وقتی اسمت و کنار اسم یکی دیگه ببینم ممکنه قلبم از جا کنده شه..!
پس چرا حواست و پرت یکی کردی که قلبم تیر بکشه؟
میدونستم بایدمی ولی شایدتم ، اما نه این قدر بی ارزش که فراموش کنی!
تو همه ی اینارو میدونستی و اذیتم کردی!
الانم انقد داغونم که دیگه نه کاری از دست خودم برمیاد نه دیگران!
من قول دادم به چیزای مسخره برای نفس نکشیدنم حتی فکرم نکنم ، اما میدونی وقتی حالم بد باشه انقد گریه میکنم که بمونم رو دستت!
میگم بدم نشد..!
حالا بجز تولدش یه دلیل دیگم برای گریه کردن دارم..!
حواست نیس ببینی انقد گریه کردم که موقه ی راه رفتن از سردرد تلو تلو میخورم..!
دلم و خیلی بد شکستی..!
ولی دوست دارم هنوزم(:!