میدانم تا پلک بههم بزنم میآیی

می‌دانم تا پلک به‌هم بزنم، می‌آیی:
با انار و آینه در دست‌هایت
یک‌ دنیا آرامش در چشم‌هایت
و قناری کوچکی در حنجره‌اَت
که جهان را به ترانه‌های عاشقانه میهمان می‌کند.

می‌دانم تا پلک به‌هم بزنم می‌آیی
و با نگاهت، دشت‌ها را کوه
کوه‌ها را، پرنده می‌کنی.

به‌قول فروغ: من خواب دیده‌اَم!