ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ...

ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ...

ﺑﻪ ﺭﺅﯾﺎ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻭﺧﺎﻣﻮﺵ

ﺑﻪ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎﯼ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺭﺷﺪﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭﮐﻮﭼﮏ ﻣﺎﻧﺪﻩ

ﺑﻪ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ

ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺁﺗﺶ ﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭﻭﻥ ﮐﻪ ﮔﺎﻩ ﻭﺑﯿﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﺗﺎﺯﺩ

ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﭘﯿﺮ ﮐﻮﺩﮐﯽ

ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﯾﺸﻪ ﯼ ﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﯼ ﻃﺮﺍﻭﺕ

ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭﻇﻠﻤﺎﻧﯽ ﻏﻢ

ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﻄﯽ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺮﺑﺮﮔﻬﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪﺑﯿﮕﻨﺎﻩ

ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ

ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺗﺮﮎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﺤﺒﺖ

ﺑﻪ ﺩﻗﺎﯾﻖ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺯﻣﺎﻥ

ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻓﺮﺟﺎﻡ

ﺑﻪ ﺑﻐﺾ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯼ ﮔﺮﯾﻪ

ﺑﻪ ﺳﺎﺯ ﻧﺎﺭﺳﺎﯼ ﻓﺼﻞ ﻫﺎ

ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯼ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻩ ﯼ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ

ﺑﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﯽ ﻧﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪ

ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﯼ ﺭﻭﺡ


..

..

ﻭﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪ ﺁﯾﻨﺪﻩ...

#عاشقانه
#خاصترین