کسی دزدیده تمام کودکی مرا

کسی دزدیده تمام کودکی مرا ...
ریخته در یک گونی،
و یک چشم بند به روی صورتش ...
صدایش می زنم با ترس ...
آقای دزد محترم،
همه اش مال تو ...
فقط کمی از نوازش های مادرم را جا بگذار ...
عوضش از این آبنات های زنجبیلی ببر ...
یا نقاشی هایم را ...
فقر بی کسی پیرم کرده قد یک نداریِ زیاد ...
و دزد محترم ته مانده خنده هایم را هم می برد ... بی انصاف
.
.
.
" حمید جدیدی"
/بخشی از یک نوشته /