«درخت یاری رسان»

«درخت یاری‌ رسان»
در کوهستان بیوک، مجارستان

از روزی که پاهای درختچه را بریدند و بردند سال‌ها می‌گذرد،
اما آن درخت زنده ماند چون درخت دیگری - دوست وفادار و یاری‌رسانش -
استوار نگهش داشته است
و خوراکش می‌دهد.
آن‌ها هر بهار با هم شکوفه می‌دهند و هر پاییز دست‌دردست هم به خواب می‌روند...

از آن روز سال‌ها می‌گذرد...

ای دوست به راه دوست " جان " باید داد
در راه محبت " امتحان " باید داد
تنها نبوَد شرط محبت , " گفتن "
یک مرتبه هم " عمل " نشان باید داد.