آیا می توان آدم بود؟

آدم بودن مقامی فراسوی مرد یا زن بودن است. آدم بودن، حامل روح خدا و اسمای الهی و خلیفه خدا بر روی زمین بودن است: پاک بودن، خیرخواه همه بودن، سخی بودن، با معرفت بودن، اهل محبت بودن، غیور و عزیز بودن، بی نیاز و دلیر بودن، لطیف و فهیم بودن و صادق و باوفا بودن و... .
آیا براستی دیگر دوره آدمیت سپری شده است و صدق و وفا و مهر و عزت و عصمت ناممکن شده است؟
آیا صادق و وفادار و عاقل بودن مترادف با خودکشی و نابودی است؟
آیا راهی جز هرزگی و ریا و خیانت و خودفروشی باقی نمانده است؟
آیا انسانیت فقط نقشی برای سینما است آنهم سینمائی که محکوم به ورشکستگی می باشد؟
براستی امروزه آدم کیست؟
چه کسی روح آدمیت را از پدرمان حضرت آدم به ارث برده است؟
آیا امروزه چه کسی «وارث آدم» است؟
چنین کسی در هر کجا که باشد همو امام زمان و مکان خویش است بی هیچ شمشیر و اسب سفید و عصای موسی و معجزاتی دگر!؟
آدم بودن بسیار سخت تر از ناجی بودن است. ناجی بودن همان آدم بودن است.

از کتاب دائرة المعارف عرفانی، جلد، 5، ص 280 | اثر استاد علی اکبر خانجانی
https://khanjany.org/product/theosophical-encyclopedia-6-g/