من که میگم همه چیز توی یه جمله خلاصه میشه: “طرف باید اهلت

من که میگم همه چیز توی یه جمله خلاصه میشه: “طرف باید اهلت باشه” ! خیلی حرف هست تو این یه جمله‌ی کوتاه، اگه اهلت باشه یعنی میشناسه تو رو، اگه تو رو بشناسه خوب بلده کجا صداشو بالاببره برات کجا پایین بیاره، چه حرفایی رو درِ گوشت بگه و چه حرفایی رو جار بزنه! خوب میدونه چی حالتو خوب میکنه و چی بد، بلده کی باید دنیارو بخاطرت به هم بریزه و کی سرشو پایین بندازه و از کنارشون آروم بگذره، میدونه چه چیزایی رو باید به روت نیاره و حرفشم نزنه، چه چیزایی رو صاف تو چشات زُل بزنه و بگه. اهلت که باشه، اون سر دنیام که بره اهله، اهلت نباشه، بغل دستتم نا اهله... این روزا هر دوتا دستی رو که می‌بینم به هم قفلن، فقط یه چیز از خدا می‌خوام: “خدا دست هیچ اهلی رو تو دست نا اهلش نذاره”