.

.
‎مردها به عشق که مبتلا می شوند، 
‎ترسو می شوند،
‎از آینده می ترسند،
‎از کسی که بهتر از آنها باشد،
‎از کسی که حرف زدن را بهتر بلد باشد،
‎از کسی که جیبش پر پول تر باشد،
‎از کسی که یکهو از راه برسد 
‎و حرفی را که آنها یک عمر دل دل کردند برای گفتنش، 
‎بی هیچ مکثی بگوید.
‎برای همین دور می شوند،
‎سرد می شوند،
‎سخت می شوند
‎و محکوم به عاشق نبودن، 
‎به بی وفایی، 
‎به بی احساسی.

‎زنها ولی وقتی دچار کسی می شوند،
‎دل شیر پیدا می کنند 
‎و می شوند مرد جنگ،
‎می جنگند با کسانی که نمی خواهند آنها را کنار هم،
‎با کسانی که چپ نگاه می کنند به مردشان،
‎با خودشان 
‎و قلبشان 
‎و غرور زنانه شان،
‎از جان و دل مایه می گذارند
‎و دست آخر به دستهای شان که نگاه می کنند، خالی ست
‎به سمت چپ سینه شان که نگاه می کنند، خالی ست،
‎به زندگی شان که نگاه می کنند، خالی ست از حضور یکی.
‎بعد محکوم می شوند به ساده بودن، 
‎به زود باور بودن،
‎به تحمیل کردن خودشان.
‎هیچ کس هم این وسط نمیفهمد نه عقب کشیدن مرد عاشق نبودن معنی می دهد،
‎نه جنگیدنهای زن معنیش تحمیل کردن است.
‎ #فاطمه_جوادی