فال گیر می گفت

فال گیر می گفت:
برایت آینده ای می بینم روشن،
می گفت: سفر کرده ای داری،
می آید، صبوری می خواهد
می گفت: پریشان حالی ...
ولی می گذرد
فالش که تمام شد
خندیدم...
پرسید:
خنده ات از برای کجای این فال است؟
گفتم: از همان جایی که تنها فال است
گفت: ناامیدی!
گفتم: به فال آدم ها، بسیار...!