ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﯼ ﯾﮑﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ،
ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﯼ ﯾﮑﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ،
ﺯﯾﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻃﻼﯾﯽ ﺭﻧﮕﺶ ﻫﻮﺍ ﺑﺲ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ،
ﺳﺮﺩﯼ ﺩﻝ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ، ﺳﻮﯼ ﺳﻔﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ،
ﺁﺥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺴﺮﺩﯼ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ،
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﻦ،
ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﻗﻠﺒﻢ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ، ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﺕ؟
ﻭ ﭼﺮﺍ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ ﻃﻠﻮﻋﺖ؟
ﭘﺎﮎ ﺷﺪ ﻏﺮﻭﺑﺖ؟
ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﭼﻪ ﺷﺪ؟
ﺳﺮﺕ ﺩﺭ ﻻﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ،
ﻧﯿﺴﺖ ﺷﺪ ﺁﻥ ﮔﺮﻣﺎ،
ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ،
ﺗﻨﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﯽ ﮐﺮﺍﻥ،
ﺑﺮ ﻟﺒﺖ، ﺯﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ ﺟﺰ ﻣﻦ، ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ،
ﻭ ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ،
ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺩ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﯽ ﺩﯾﻦ،
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ،
ﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﺧﺎﺭﺩﺍﺭ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯽ ﭼﯿﺪ.
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﻦ،
ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺕ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ،
ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﯼ ﻣﺎﻩ؟
ﻭ ﻣﺎﻩ،
ﻣﯽ ﮔﺮﯾﯿﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺟﺬﺭ ﻭ ﻣﺪﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ.
ﺁﺭﯼ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺷﺐ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ،
ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎ، ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ.
#mo30bat
ﺯﯾﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻃﻼﯾﯽ ﺭﻧﮕﺶ ﻫﻮﺍ ﺑﺲ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ،
ﺳﺮﺩﯼ ﺩﻝ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ، ﺳﻮﯼ ﺳﻔﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ،
ﺁﺥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺴﺮﺩﯼ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ،
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﻦ،
ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﻗﻠﺒﻢ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ، ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﺕ؟
ﻭ ﭼﺮﺍ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ ﻃﻠﻮﻋﺖ؟
ﭘﺎﮎ ﺷﺪ ﻏﺮﻭﺑﺖ؟
ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﭼﻪ ﺷﺪ؟
ﺳﺮﺕ ﺩﺭ ﻻﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ،
ﻧﯿﺴﺖ ﺷﺪ ﺁﻥ ﮔﺮﻣﺎ،
ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ،
ﺗﻨﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﯽ ﮐﺮﺍﻥ،
ﺑﺮ ﻟﺒﺖ، ﺯﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ ﺟﺰ ﻣﻦ، ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ،
ﻭ ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ،
ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺩ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﯽ ﺩﯾﻦ،
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ،
ﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﺧﺎﺭﺩﺍﺭ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯽ ﭼﯿﺪ.
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﻦ،
ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺕ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ،
ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﯼ ﻣﺎﻩ؟
ﻭ ﻣﺎﻩ،
ﻣﯽ ﮔﺮﯾﯿﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺟﺬﺭ ﻭ ﻣﺪﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ.
ﺁﺭﯼ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺷﺐ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ،
ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎ، ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ.
#mo30bat
۲۱۵
۱۸ آبان ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.