به ساعتم نگاه کردم

به ساعتم نگاه کردم
چیزی به طلوع خورشید نمانده ست..
ردپای باران را روی شمعدانی لب پنجره بووییدم و بووسیدم
نفسی تازه کردم
رو به آینه ایستادم
خود را در پیراهن شب قرمزم دیدم با تاجی از گلهای مریم
لحظه یی را تجسم کردم ک اولین بار نگاهت را به جان میخرم
چه نگاهی بشود..
تپش های تند قلبم در آینه پیدا بود
با دستم رامش کردم و لبخند زدم
به چرخ ‌خیاطی نگاه کردم
باید تمام شود..
چیزی به شب نمانده ست