آدم های صبور یه خصوصیت عجیب دارن

آدم های صبور یه خصوصیت عجیب دارن ؛
بی نهایت لبخند می زنن ...
این لبخند شاید تو نگاه اول حس گذشت بده...!
اینکه «هر زخمی زدی ، هر‌ چیزی که گفتی فدای سرت ،
من فراموش می کنم!»
ولی آدم های صبور هیچ‌وقت هیچ چیزی رو فراموش نمی کنن...!
زخمارو می شمارن...!
حرفارو مرور می کنن و همچنان لبخند می زنن...!
یه روز که صبوری دیگه جواب نداد ، با همون لبخند، تو یه چشم بهم زدن برای همیشه فراموشت می کنن...
انگار که هیچوقت تو زندگیشون نبودی...
آدم های صبور تا یه جایی میگن فدای سرت...!