فقط یک چیز از خداحافظی بدتر است

فقط یک چیز از خداحافظی بدتر است:
فرصت خداحافظی پیدا نکردن، این زخم همیشه تازه می ماند و هر چه نگفته ای و هرچه نکرده ای تا ابد عذابت می دهد، در هر چهره ی بیگانه او را می بینی، در هر لحظه ی بعد از او و به خودت می گویی اگر آن آخرین بار این یا آن کار را کرده بودم، اگر این یا آن کلمه را گفته بودم.

در نهایت می فهمی فقط یک کلمه بود که می خواستی بگویی: "دوستت دارم..." این آن نگفته ی از دست رفته است و آن بوسه ها، آن بوسه ها که بر دست و صورتش ننشاندی و دیگر فرصتی برای هیچکدام این ها نخواهد بود. دنیا یک لحظه بود و تو آن لحظه را باخته ای. آنکه این فرصت را از دست داده، بازنده ای ابدی خواهد بود...