چرا حیوانات سم دارند مو و کرک زیاد دارند ولی انسان ندارد

چرا حیوانات سم دارند، مو و کرک زیاد دارند ولی انسان ندارد؟؟؟؟؟

ای مفضّل! بنگر که خدای جلّ و علا از سر لطف و مهرش به حیوانات چگونه جسم آنها را این گونه با مو، کرک و پشم پوشانیده تا از سرما و بسیاری از آفات و نارساییها در امان باشند.

 نیز برای آنها سمهای شکافته آفرید تا از ناهمواری زمین آزار نبینند [و نیازی به کفش نداشته باشند]؛

 زیراااا
 این حیوانات برای ریسیدن و بافتن [لباس و پاپوش و ...] دست و انگشت مناسب ندارند در نتیجه در آفرینش آنها این نیازها در نظر بوده و آفریده شده و هیچ نیازی به تجدید و تبدیل آنها نیست و تا زنده ‏اند این نیازها برآورده است.

امّا انسان، چاره ‏اندیشی و دستی مناسب کار دارد.
او می‏ ریسد و می‏ بافد و برای خود پوشاک تهیه می‏ کند و به تناسب وضعش آن را دگرگون و تعویض می ‏نماید.

 از چند جهت این کار به سود اوست:
 [1] با اشتغال به کار ساخت پوشاک از فساد و بیهودگی به دور می‏ ماند و بی ‏نیازی، او را در کار عبث نمی‏ افکند.
 [2] متناسب با وضعش از در آوردن و گاه از بر تن کردن آنها لذت می‏ برد.
 [3] با حسن انتخاب خود از پوشیدن لباسهای زیبا و با شکوه و نیز تغییر و تبدیل آنها متلذذ می‏ شود.
 [4] با بهره ‏گیری از این صنعت به ساخت انواع جوراب، پاپوش و کفش می‏پردازد و بدین وسیله پاهایش را حفظ می ‏کند.
 [5] این کار لوازم اشتغال بسیاری از مردم را فراهم می ‏آورد و شماری از مردم با کار کردن در این بخش صنعتی می ‏توانند معاش و روزی خود و خانواده خود را به دست آورند.
پس مو، کرک و پشم در حکم پوشاک حیوانات و سمهای گونه‏ گون در حکم کفش آنهاست.

بحارالانوار جلد سوم توحید مفضل مجلس دوم


فاعتبروا یا اولی الابصار