این جا، مردم قدرِ صبح را نمی دانند. با بیدار باشِ زنگِ سا

این‌جا، مردم قدرِ صبح را نمی‌دانند. با بیدار باشِ زنگِ ساعت که همچون تیشه‌ای خوابشان را قطع می‌کند، به طرزِ خشنی از خواب بر می‌خیزند و بلافاصله خود را به دستِ تعجیلی شوم می‌سپارند. می‌توانی به من بگویی روزی که با چنین عملِ خشنی شروع شود چگونه روزی خواهد بود؟ باور کن همین صبح‌هاست که خلق و خوی آدم را تعیین می‌کند.

پ‌.ن:آدم ها عوض نمیشوند
فقط دلتنگ میشوند،
برمیگردند و دوباره از نو
با همان عادت ها دوستی میکنند...