سلام رفقا

سلام رفقا
عباس آبیاری هستم.
۸ دی ماه ۷۰ در تهران به دنیا آمدم.
خیلی زیاد روحیه جهادی و مبارزه در راه خدا رو داشتم .
ارادت خاصی به شهدا داشتم مخصوصا شهید بابایی،شهید کشوری،شهید کلهر.
همیشه نمازم را اول وقت میخواندم و تا جایی ک امکان داشت امر به معروف میکردم.
بسیار غیرتی بودم مخصوصا روی حرم اهل بیت.
با جذبه بودم ولی خوشرو و کم حرف
راستی رفقا در رشته های هاپکیدو و جدو و کونگ فو فعالیت داشتم و چند سالی استادی کردم . عاشق رشته های ورزشی بودم و خداوند کمکم کرد تا به خواستم ک مقام اول کشوری بود چند باری برسم.
از ۲۱ سالگی مشتاق بودم ک برای دفاع از حرمم به سوریه برم ولی چون تک پسر بودم و پدرم جانباز ۸ سال دفاع مقدس بود مرا نمیبردند.
بعد از ۳ سال تلاش به حرم امام حسین و حضرت عباس پناه بردم و از ایشان کمک خواستم و نذر کردم تا زمانی ک پایم به حرم خانوم حضرت زینب نرسد آب به لبانم نزنم.
فدای لبان تشنه اربابم حسین ک نذرم را قبول کرد.
فردای روزی که از کربلای معلا برگشتم پدر عزیزم مرا همراه خود برای آموزش به پادگان برد و درکنار پدر بزرگوارم آموزش دیدم و بعداز یک ماه در تاریخ ۱۲ دی ماه ۹٤ ساعت ۱۱ ظهر تماس گرفتند که سریع به محل گفته شده بروم.
بهترین لحظه عمرم بود از خوشحالی پریدم و سریع غسل شهادت کردم و راه افتادم.
یک شب در دانشگاه امام حسین در قرنتینه بودم و سرانجام در ۱۳ دی ماه ۹٤ به سوریه اعزام شدم.
همیشه آرزو داشتم روی شناسنامه ام مهر شهادت بخورد که خداوند مهربان در ۲۱ دی ماه ۹٤ مرا به این آرزو رساند.

رفقا حواسمون بهتون هست ،ما زنده ایم .
یاعلی رفقا.

روحمان با یادش شاد با ذکر صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم