سایه ی دراز لنگر ساعت
سایه‌ی دراز لنگر ساعت
روی بیابان بی پایان در نوسان بود!
می‌آمد، می‌رفت.
می‌آمد، می‌رفت.
و نگاه انسانی
به دنبالش می‌دوید...
👤سهراب سپهری
روی بیابان بی پایان در نوسان بود!
می‌آمد، می‌رفت.
می‌آمد، می‌رفت.
و نگاه انسانی
به دنبالش می‌دوید...
👤سهراب سپهری
۳.۸k
۰۵ مرداد ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.