آدم های زندگیتان را، آدم های رابطه های زندگیتان را محکم،

آدم‌های زندگیتان را، آدم‌های رابطه‌های زندگیتان را محکم، قوی و استوار بخواهید. آنقدر محکم که اگر بزنگاهِ جدایی فرا رسید نعششان نیفتد روی شما، بختک نشود روی خواب‌هایتان، آوار نشود روی زندگیتان.
رابطه خواهی نخواهی تمام می‌شود، این طبیعت ارتباطات انسانی‌ست و بسیاری اوقات از این پایان گریزی نیست. اما خیلی فرق است بین کسی که وقتِ رفتن روی پای خودش راه می‌رود و کسی که لاشه‌‌ای از خود را گوشه‌ی روح تو باقی می‌گذارد. کسی که پیش از رفتن مرده است...