به دوش خسته خود کوه را نگه میداشت

به دوش خسته‌ٔ خود، کوه را نگه می‌داشت
پدر، دلی‌ست که حتی خدا به آن بالید…
.
پدر، کوهی‌ست که درد را فرو می‌خورد و امید را فرو نمی‌ریزد...
دلی که بی‌صدا می‌سوزد اما نمی‌گذارد چراغ خانه خاموش شود.
و شاید همین دل است که حتی خدا به آن بالیده...
✍️ بهزاد غدیری
#بهزاد_غدیری #پدر #شعر_فاخر
#تکبیت #تک_بیت #ادبیات_معاصر
#دلنوشته #شاعر_ایرانی
#اشعار_احساسی #احساس_پاک
#persianpoetry
#poetrylovers
#deepquote
#fatherlove
#ghadiripoetry
#ghadiriyat
#beghadiri
#behzadverse
#bybehzad
#qalam_e_ghadiri
دیدگاه ها (۱)

لبخند توست که این دلشکسته رااز عمق درد، به واژه بدل می‌کند م...

╭────❀⊱⊰❀────╮ در خلوت شعرم، تو شدی بیت نخستین هر واژه به ...

مرا به بند بکش، با نگاهت ای لیلی!که در اسارت چشم تو، پادشاه‌...

تو آن غزالی و من، شیرِ مستِ پابسته / که از تو می‌کَنم اما، ن...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط