گاهی ادای رفتن در می آوری

گاهی ادای رفتن در می آوری !

فقط خودت میدانی که 
چمدانت خالیست و
پایت نای رفتن و 
دلت قصد کندن ندارد 

ادای رفتن در می آوری 
بلکه دستی 
از آستین درآید و
دودستی بازویت را بچسبد و 
چشمی اشک آلود
زل بزند توی چشمانت و 
بگوید 

بمان !

و
تو چقدر به شنیدنش محتاجی ...

گاهی ادای رفتنی ها را در می آوری 
بلکه به خودت 
ثابت کنی 
کسی خواهان ماندنت هست هنوز 
و
وای از وقتی که نباشد کسی ...

با چمدان خالی و 
پای بی اراده و
دل جامانده 
کجا میشود رفت ؟؟
کجا ...؟