روزی آهنگری

از خدا پرسان کرد
گفت:🖐️
ای خدا مگر تو کیستی که
همه می گویند سوی تو میروند
چرا می گویند تو صاحب حق ما هستی
خب مگر این چنین است
نشانمده تا من هم ببینم؟🙇
🌷🌷🌷
خدای پاک چنین گفت:
تو امروز به پیش آن کوه
چشمه دار برو و لب رود
آن بنشین🍃
و بنگر که چطور حق و باطل،
را ز هم جدا می کنم
و آهنگر هم گوش داد و
برفت نزد چشمه
نشست..دید..🍃
یک نفر با زنبیلی آمد نشست
آبی را به دست و رویش زد
و بلند شدو برفت آن هم بدون
زنبیل اش که یادش رفته بود
چند لحظه ای گذشت
دید فردی دیگری همان جا برای
آب خوردن رسید و
چشم اش به زنبیل افتاد و
آن را با خود بورد
و باز هم چند لحظه ای «دیگری»
یک نفر سومی هم آنجا برای
همان آب آمد بعد از این که
میخواست برود🚶
همان نفر اول رسید
و با این درگیر شد🥀
که فکر می کرد زنبیل اش را این
دزدیده است
در صورتی که چنین نبود
همان فرد دوم زنبیل را باخود بورده بود
🍃
خداوند لحظه ای بعد گفت حالا
دیدی حق را چطور ز بند نا حق
می گیرم و به دست حق میدم

آهنگر گفت.
مگر می شود چنین!
من هنوز چیزی را متوجه نشدم؟

خداوند گفت:
آن نفر اول زنبیل را
دزدیده بود

نفر دوم هم جای دیگری
حق اش پایمال شده بود

نفر سوم بنا بر واسطه
آن هم گناه کار بود

و در آخر گفت؛☝️
این است چرخه ای حیات من
هرکس هرچه کند🥀
بر خوده خود کند🍃