حس می کنم که عمرم را باخته ام ...

حس می کنم که عمرم را باخته ام ...

و خیلی کمتر از آن چه که در بیست و هفت سالگی باید بدانم می دانم.

شاید علتش این است که هرگز زندگی روشنی نداشته ام.

آن عشق و ازدواج مضحک در شانزده سالگی پایه های زندگی آینده مرا متزلزل کرد.

من هرگز در زندگی راهنمایی نداشته ام.

کسی مرا تربیت فکری و روحی نکرده است.

هر چه دارم از خودم دارم و هر چه ندارم همه آن چیزهایی است که می توانسته ام داشته باشم،

اما کج روی ها و خودنشناختن ها و بن بست های زندگی نگذاشته است که به آن ها برسم.

می خواهم شروع کنم.

 

از نامه های فروغ فرخزاد به "ابراهیم گلستان".